Wydane rozstrzygnięcie TSUE (sygn. C-43/19) potwierdziło, że opłaty za przedwczesne rozwiązanie umowy podlegają VAT niezależnie od sposobu ich naliczania. Wyrok ten jest wynikiem toczącego się sporu pomiędzy portugalskim operatorem komunikacyjnym a tamtejszym organem podatkowym.
Zdaniem TSUE, opłaty za przedwczesne rozwiązanie umowy należy traktować jako wynagrodzenie za odpłatne świadczenie usług. Powinny one zostać opodatkowane i to niezależnie od tego, czy są naliczane proporcjonalnie do korzyści przyznanej klientowi, czy też naliczane w inny sposób określony w umowie.
Warto przypomnieć, że TSUE wydawał już orzeczenia w podobnych sprawach, czego przykładem jest wyrok z 22 listopada 2018 r., (sygn. C-295/17). Trybunał wyjaśnił wówczas, że kwoty, które wpłacają klienci przedwcześnie rezygnujący z umowy, podlegają VAT i to niezależnie od tego, czy są określane jako odszkodowanie, czy też jako kara umowna.
Z pewnością wyrok ten powinien zostać uwzględniony w konstruowanych umowach przez polskich operatorów telekomunikacyjnych. Nie jest bowiem rzadkim przypadkiem gdy nasi operatorzy zawierają z klientami umowy na ściśle określony okres oferując przy tym atrakcyjne rabaty. Wielokrotnie przedstawiając tego typu ofertę uwzględniają zastrzeżenie, że jeśli klient zrezygnuje z umowy przed upływem uzgodnionego terminu wówczas zostanie zobowiązany do zwrotu przysługującej mu korzyści. W odniesieniu do wydanego wyroku TSUE uzyskania korzyść podlega opodatkowaniu VAT.
