Szansa na brak obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej cen transferowych przez uczelnie
Wojewódzki Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 28 sierpnia 2020 r. (sygn. akt III SA/Wa 2529/19) uchylił w całości interpretację Dyrektora KIS w zakresie występowania powiązań w rozumieniu cen transferowych, poprzez wywieranie znaczącego wpływu przez Uniwersytet Medyczny na szpital kliniczny. Wydanym przez WSA wyroku wyjaśniono, że celem regulacji dotyczących cen transferowych jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych transakcjach cen odbiegających od rynkowych, po to, aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy. Unormowania te chronią interesy fiskalne wierzyciela podatkowego przed „erozją” podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach transakcji, których ceny odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od cen, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane. W omawianym przypadku – Uniwersytetu Medycznego oraz szpitala klinicznego – uznano, że tego rodzaju sytuacja nie miała miejsca. Działalność obydwóch podmiotów oparta jest na określonych aktach prawnych, które nie pozwalają w ramach wzajemnych rozliczeń na nierynkowe transakcje. Ich celem jest realizacja celów społecznych a nie maksymalizacja zysku. Wobec tego, nie można uznać, że uczelnie współpracujące z innymi podmiotami w celach badawczych i dydaktycznych stanowią podmioty powiązane w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samo zagadnienie dotyczące powiązań poprzez wywieranie znaczącego wpływu stanowi wielokrotnie kwestie wymagającą dogłębnej analizy, zatem uprawomocnienie wydanego orzeczenia będzie stanowić niewątpliwą korzyść dla uczelni, bowiem zniwelowanie możliwości występowania powiązań rynkowych pomiędzy uczelnią oraz podmiotami przez nią utworzonymi spowoduje brak obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych…
Fotowoltaika w kosztach podatkowych
Organ podatkowy w interpretacji indywidualnej z dnia 24 marca 2021 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.86.2021.1.AP, zgodził się ze stanowiskiem przedsiębiorcy uznając, że jest on uprawniony do dokonania jednorazowej amortyzacji paneli fotowoltaicznych zamontowanych na dachu budynku. Przy czym system fotowoltaiczny tak zostanie zamontowany na dachu, że w każdej chwili będzie możliwe jego rozmontowanie oraz przymocowanie w innym miejscu. Jednorazowa amortyzacja dla małego podatnika Zgodnie z art. 22 ust. 7 ustawy o PIT podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnychi prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych. Zatem dla możliwości dokonania jednorazowej amortyzacji koniecznym jest: posiadanie statusu małego podatnika, nabycie środka trwałego sklasyfikowanego w grupie 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych, powyższy środek trwały musi zostać wprowadzony do ewidencji środków trwałych wartość inwestycji nie może przekroczyć w roku podatkowym kwoty 50.000 euro łącznej wartości tychże odpisów amortyzacyjnych, niespełnienie negatywnej przesłanki określonej w art. 22k ust. 11 ustawy o PIT. Jak wynika z przytoczonej powyżej interpretacji podatkowej, kwestia ewentualnego demontażu środka trwałego nie ma znaczenia dla zastosowania regulacji uprawniającej małego podatnika do dokonania jednorazowej amortyzacji w świetle art. 22 ust. 7 ustawy…
Faktoring – opublikowano długo wyczekiwaną interpretację ogólną
Ministerstwo Finansów opublikowało wyczekiwaną interpretację ogólną dotyczącą umów faktoringu. Dokument z dnia 15 lutego 2021 roku nr DD5.8201.11.2020 wyjaśnia zasady ustalania wysokości kosztów uzyskania przychodu w przypadku zbycia wierzytelności w ramach umowy faktoringu. Zaprezentowane w niej stanowisko bez wątpienia można uznać za krok we właściwą stronę. Umowa faktoringu odrębną operacją gospodarczą Dotychczasowa praktyka, nie wskazywała na konkretny charakter transakcji faktoringu. Sama kategoryzacja transakcji przysparzała wielu wątpliwości co do tego czy faktoring stanowi kontynuację pierwotnej transakcji sprzedaży towarów lub świadczenia usługi, czy też jako odrębne zdarzenie gospodarcze Minister Finansów ostatecznie zdefiniował odpłatne zbycie wierzytelności jako odrębną transakcję – „(…) odpłatne zbycie przez podatnika podatku dochodowego wierzytelności wynikającej z dokonanej wcześniej przez takiego podatnika na rzecz podmiotu trzeciego (dłużnika) sprzedaży towarów lub usług stanowi odrębną od wskazanej sprzedaży towarów lub usług operację gospodarczą, wywołującą po stronie zbywcy wierzytelności skutki w podatku dochodowym w postaci wystąpienia przychodu oraz kosztów uzyskania przychodu.” Sprzedaż wierzytelności nie skutkuje zatem spłatą pierwotnej wierzytelności przez dłużnika, lecz prowadzi jedynie do zmiany podmiotu, wobec którego dłużnik jest zobowiązany do zapłaty. Sposób ustalenia kosztu uzyskania przychodu ze zbycia wierzytelności Minister Finansów w interpretacji szczegółowo określił tryb postępowania przy ustaleniu kosztu uzyskania przychodu ze zbycia wierzytelności. Ostatecznie stwierdził, że kosztem podatkowym jest nominalna wartość wierzytelności w kwocie brutto (tj. z uwzględnioną w wartości wierzytelności kwotą podatku VAT) – „(…) faktorant – dokonując zbycia takiej wierzytelności na rzecz faktora za 100% jej…